دلم به وسعت دریا ستاره میخواهد
تلالویی زِ الماسِ عمقِ خاکی ها
چقدر عمیق و وسیع است این آبی ها…
به وسعت شنهای خط آهی ها…
شبم ستاره به دریا موج میزند
طلوع مرگ ستاره است آی ناجی ها…
زمین کجا و ستاره به دریا و ماه من به کجا
چقدر حقیر و ضعیف است خاکی ها…
تهران اسفند92 صمیمی
محسن عروجی
